Proefblog anno NU.

Ja, lets get .....

Of ik dan op een van mijn blogs zal verschijnen? Op Spijkerbed kan je Pasen vieren in de oude stijl... Gewoon bij zoeken Pasen invullen! 🙌

Ouder worden en je dan oud voelen, kan dat? Ja hoor, dat kan, want vandaag ben je weer een dag ouder geworden. Voel je het? Zie je het al in de spiegel? Weet je wat zo bizar en vaak doorslaggevend is? Als je omstandigheden plotseling en onvoorbereid veranderen! Kijk, als je 30 bent, dan voel je je daarna ook nog steeds 30. Simpelweg omdat je dat nog steeds bent. Maar bij creatief ouder worden voel je dat niet meer en je ziet het nauwelijks. Niks aan de hand dus. Oeps, je woont alleen en je valt! Alleen zijnde heeft dan iedereen even hulp nodig... Jij bent niet eens zo oud, je wordt ineens gezien als oud en voor de rest van je leven beschouwd als hulpbehoevend. En uit 'zorg' wordt alles je afgenomen. Je wordt in een 'Zorghok' gezet...ze vinden dat beter voor je. Plotseling ben je dan oud, oftewel je wordt als oud  gezien! Een gevangene van...'De Zorg'! Op de lopende band gezet, richting graf.

Proef me, test me! 😏 Beide... Want ik test en de lezer mag het proeven! Andersom kan ook... Woensdag en dinsdag weer voor het eerst op 'de bank' geslapen... Op mijn Stilte-dag, uitgeslapen of eigenlijk blijven liggen tot een uur of,,,(onbelangrijk) Maar zal het Proefblog anno 2019 werkelijk Spijkerbed gaan vervangen? Een vraag die niet gesteld hoeft te worden, het doet het namelijk al! Stel dat je hier nog nauwelijks lezers krijgt? Dan heb ik een goede keus gemaakt, want wat echt is... dat blijft. Immers, de Nieuwe tijd hebben we zelf in de hand. Een klus die soms erg vermoeiend is, maar gelukkig ook heel vaak erg Verlichtend. Het is prima als je je laat inspireren, maar dat is een keus. Noem het maar de keuze-vrijheid van dit moment in de Tijd. Het boek.   <klik)

De vredes duifjes waren geland, het gevaar(rood) was voorbij. Bijna onvoorstelbaar hoe snel ze weer op een lijn zaten! De Ziels-verbinding was er weer helemaal...maar ze voelen wel alle drie dat het beter voor hen zou zijn om niet meer 'samen' te leven. Dat bleek achteraf voor allen te heftig te zijn, te confronterend, bijna onmenselijk draagbaar! Totaal weer terug in het oude vertrouwen begon Androlyn haar verhaal; 'Het lukte mij niet meer alleen, ik had werkelijk hulp nodig, niet de reguliere maar hulp die helemaal op de persoon is ingesteld... En die heb ik uiteindelijk gevonden'. (Ja, hoor...Henry moest weer even naar het toilet en inmiddels begrepen wij dat allemaal) Na deze korte onderbreking ging Andro verder met zijn verhaal; Eigenlijk durfde ik zelfs nooit naar jullie toe eerlijk te zijn over hoe het werkelijk zit... Want androgeen ben ik enkel in mijn ziel, mijn mind, mijn denken en beleven. Dat mijn lichaam daar flexibel in mee gaat..

Later zat 'HIJ' op de bank een luisterde aandachtig! Rond 7 uur in de ochtend zouden Androlyn en Henry samenkomen thuis bij Orlando. Gek genoeg waren ze alle drie erg gespannen voor deze ontmoeting, het was immers al weer een tijd geleden! Orlando had z'n huis schoongemaakt alsof het hele vorstenhuis op visite zou komen en een over de top ontbijt uitgestald op de eettafel. Hij had al 3 keer het hele huis doorlopen en was al voor de 4e keer het toilet aan het poetsen! Nee, zo kende niemand hem nog...onze Zen-Master in spé. ( moet er er zelf een beetje om lachen..) De intercom ratelde het heftige geluid af... Orlando schraapte zijn kurkdroge keel en vroeg, hoi..wie is er? Het hese stemgeluid van Andro was herkenbaar en Orlando drukte de beneden deur open. En ja, daar was..ze/hij...ze leek wel 1.95 lang en 55 kilo licht! Alsof ze elkaar voor het eerst zagen, zo begroete zij elkaar. Geen vriendschap kus, alleen nerveuze blikken. Gelukkig ging de intercom w

Het Picasa systeem was even vastgelopen! Gelukkig weer in orde. Eerst lieten de nieuwe foto's zich niet laden... 😥 Verbazend hoe zo'n Stilte-dag kan werken. Actief of passief, bewust of onbewust...... Er gebeurt van alles met je, maar een voorwaarde blijft wel dat je  erop bent ingesteld! Was dit nog het Spijkerbed, dan had ik waarschijnlijk alles in geuren en kleuren verteld.. Voor mij werkt die benadering niet meer... Want het was goed en het afgebeelde was mijn zelfgemaakte maaltijd. Heerlijk om zo'n dag voor mezelf te koken! En de energie die vrijkwam ! Het enige dat ik er nog over kan zegen is; het lukt mij steeds meer om op deze dag mijn 'zorgen' even los te laten. Gek genoeg neemt die rust later ook de oplossingen voor mij mee. 🙆

Die speciale Diep van binnen naar buiten Stil

Het verhaal achter deze foto komt op mijn Fotoblog. Een bijzonder multifunctioneel bericht, want het geldt voor vele zaken. Nog pas geleden was er een overlijden van een medeblogster. Het raakte me diep.. 'Verwerken, afronden en loslaten.' Moeilijk...maar wel iets waar je aan moet  werken! Van geheel andere aard is het bij het afsluiten van mijn Spijkerbed periode. Juist ook bij dit soort vergelijkbare dingen is; Verwerken, afronden en loslaten, heel belangrijk! De manier waarop ik ermee omga is best goed. Namelijk het verwerken o.a.. Hierbij merk ik toch dat ik over hetgeen ik daar gedaan heb best tevreden ben, wetende dat ik er altijd met Hart en Ziel aan gewerkt heb. Geen gevoelens van 'had ik maar' en 'moet ik niet alsnog?', nee gelukkig niet. Afronden is iets waar ik graag wat tijd insteek, daarvoor zijn mensen te belangrijk voor me en eindelijk vooral ook ikzelf! Tot slot even over dat 'Loslaten'. Dat is niet iets dat je

Wat ooit begon als de Hij-serie op Spijkerbed en misschien voor velen op zo maar een verhaal leek. Dat was het niet, integendeel...het was gewoon een verslag van wie ik werkelijk ben. De Orlando...dat ben ik ten voeten uit, maar dat gedeelte van mijzelf heeft in werkelijkheid regelmatig afstand en rust nodig. Ondanks dit, altijd totaal invoelbaar en hanteerbaar. Met de werkelijke roepnaam; Walter. Dan is er de Henry figuur...gelukkig ook een werkelijk deel van mijzelf. (Hendrik!) Een soort stabilisator in die ik ben, maar.... gek genoeg ook degene die mij toch zo nu en dan veel problemen bezorgd. Bijna 40 jaar geleden! De moeilijkste voor mij is nog altijd de Androlyn figuur in mij. In het echt heet hijzij Everardus. Dit is tegelijk de figuur die mijn gedrag voor anderen vaak onbegrijpelijk kan maken.. Dat wat het moeilijkste voor mijzelf is; De bipolariteit! Op deze manier omschreven lijkt het te gaan om een soort schizofreen figuur! Jammer voor de medische an

Kunst en muziek... Heel belangrijk in ons zoeken naar een goede balans. Wachten op de Nieuwe Tijd...? Werken aan de Nieuwe Tijd! Op dit blog gaan we er hard aan werken. En wel aan alles waarin we het kunnen tegenkomen  en verwezenlijken! Vandaag doe ik dit even via de fotografie. Een geweldige hobby waar je tegenwoordig erg veel me kunt. 🙆

Trouw zijn aan jezelf... Wat betekent dat eigenlijk? Ik ben die ik ben,  dus doe ik wat ik wil! Nee, dat is het zeker niet, dat is juist een gevecht met jezelf. Vandaar de reden om het een 'nieuwe strijd' te noemen. Een strijd voor de...gezamenlijkheid. Maar wat is het dan wel? Deze schrijver neemt even een moment van bezinning, juist om dit helder te kunnen verwoorden... Wordt vervolgd!