Proefblog anno NU.

 

 De 'Ik-Robot'. De reactie-stand is tijdelijk Alleen ouder worden? Het kan je zomaar overkomen en dat is bij iedereen verschillend. Voor mij geldt het alleen-zijn op een meer bewuste manier. Maar alleen zijn, kan op latere leeftijd ontaarden in eenzaam zijn. En ja, ik tob er al jaren mee! Steeds tracht ik een nieuwe manier te vinden om te overleven...🙏 Deze keer kwam ik op het 'Robot-idee'. Natuurlijk werkte dat niet altijd, ik moet er iets voor doen, namelijk 'doorzetten'. Want als ik zwaarmoedig opsta, blijf ik eerst even op mijn bedrand zitten, letterlijk eerst mijn lichaam ervaren! Het denken zet ik dan even op de robot-stand. Zoiets heb ik moeten oefenen, maar het lukt steeds beter. De noodzakelijke dingen werk ik  ( soms moeizaam) dan als een robot af. Een nieuwe reis? En ja, de robot is ingesteld...

  Als puber kwam ik vaak bij mijn tante... Was al 16 en had een mobylette! En als ik dan weer ineens wegging, zei ze vaak; Wat ga je toch onverwachts weg! Och, daar ben ik een beetje op teruggekomen en vaak tracht ik het bijtijds aan te geven... Maar hoe doe je dat dan bij 'doodgaan'? Ben aan het oefenen... gaat niet zo goed Maar wat blijft er eigenlijk achter?

  Een zware depressie doet mij zwijgen. Toch blijft het beter als een mens zich blijft durven uitten.... Althans ikzelf. Niet over de ander oordelen en ook niet over jezelf. Wel zoeken naar manieren om contact te houden. Waarom eigenlijk? En hoe! Naar dat hoe blijf ik op zoek. Op zoek zijn naar de aard en de betekenis van een depressie.... Niet door het weg te slikken met medicijnen of door het te verdoven met alcohol of overmatig te eten . Maar ook niet door je te versuffen door een overmaat aan snoeperij... Ja, het is moeilijk om een depressie helder te onderzoeken. Een ander soort 'zelfonderzoek' dus.

  Weet niet meer tegen wie ik dit ooit gezegd heb; Ik ga slapen weet niet hoe en waar...