Mijn overleden broer.

 Mijn hart brak toe hij me vertelde dat hij pijn had omdat hij nooit geleefd heeft.

Mijn adem werd mij ontnomen toen ik dit hoorde...

En ik trachtte hem te zien.. moeizaam en wazig...

We huilen samen! Hij vond mij een knappe vent..

Ik hem ook natuurlijk!

Zijn fysieke verschijning bleef vaag...

Zijn stem steeds duidelijker!

En toen, toen ging hij rondlopen in mijn huis...

Hij vroeg van alles en was verbaasd!


Toen ik hem vroeg of dit echt  was

keek hij mij aan en zei; natuurlijk is dit echt!

Hij wilde mijn bed verschonen omdat het nat was..

Ik was met stomheid geslagen....

En vroeg; Ben je nou echt echt of ben je mijn fantasie?

En hij haalde mijn bed af... Wat jammer dat ik mijn fototoestel niet heb!

'Ik ben je broer'...zei hij en hij ging....





Reacties

Populaire posts van deze blog

Vrijer?...Ineens heel anders!

Een waardevol eind?

Alle regels gaan overboord!

En het Kind?...Dat blijft.

Proefblog wordt nog zelden bekeken... totdat!

Over boeken die blijven.

Er is er maar één....