Laat me, laat me leven en sterven, laat me!

 

Mijn mooiste foto!


Ja, zo gaat dat steeds meer voelen...

Laat me,

want ik ben alleen geboren

en alleen wil ik sterven.


Geloof me, je kan toch niet mee!

Of ik je nog zal onthouden... dat weet ik niet.

Van de dood weet ik eigenlijk niks.

Want misschien leef ik dan nog maar alleen in jouw herinnering.

Maar misschien leven we altijd al in onze herinnering...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vrijer?...Ineens heel anders!

Een waardevol eind?

Alle regels gaan overboord!

En het Kind?...Dat blijft.

Proefblog wordt nog zelden bekeken... totdat!

Over boeken die blijven.

Er is er maar één....