Laat me, laat me leven en sterven, laat me!

 

Mijn mooiste foto!


Ja, zo gaat dat steeds meer voelen...

Laat me,

want ik ben alleen geboren

en alleen wil ik sterven.


Geloof me, je kan toch niet mee!

Of ik je nog zal onthouden... dat weet ik niet.

Van de dood weet ik eigenlijk niks.

Want misschien leef ik dan nog maar alleen in jouw herinnering.

Maar misschien leven we altijd al in onze herinnering...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een veilig dagboek?

Maar waarom blijf ik altijd lachen

Schilderpraat.

En elke keer weer...

Schilder update/