Als er dan toch zon is....
No comment continues.
Wordt vervolgd? Misschien ingelijst. (Aquarelpotlood en aquarelpapier)
Populaire posts van deze blog
We kunnen nou eenmaal nooit weten wanneer we 'doodgaan',
En dan ben ik nog zo jong! Maar mijn vader was ook nog maar 74... Of ik daar abnormaal vaak aan denk? Eigenlijk niet eens... zeg maar eerder; Regelmatig. Steeds moe, dat ben ik wel, maar er is geen motivatie en inspiratie meer.... Geen enkele, niks.
Dagboek 5...Niet!
😨 Te ongemakkelijk, te persoonlijk voor op een blog. Tijd voor een dagboek pauze... ( Het leek niet zo een succes om ineens een dag te stoppen met mijn zelfmedicatie) Ken je het verschijnsel dat je immuniteit zich tegen je eigen lichaam gaat keren? Vandaar dat ik even stopte, maar zal het toch weer moeten voortzetten! Al is het maar voor de helft. 😷
Een andere blik.
Gisteren heb ik mij verzet. Verzet tegen een depressie. Mijn nieuwe instapschoenen😇 Ben aan de slag gegaan. Morgen meer.
Juist omdat het een proefblog is...
Wat is er mis om aan verwachtingen te voldoen? Want die heb jezelf ook.. Neem nou dat bloggen op zich... We zetten ons in en we delen graag! Of heb ik het mis? En dan..dan wordt er niet gereageerd, niemand neemt de moeite om een teken van leven te geven... Maar dan heb je kracht nodig om toch door te gaan! Al bereik je er maar één die stilzwijgend leest en.. gaat nadenken over hoe hij of zij in elkaar zit. Maar heb ik daar belang bij? Ja, natuurlijk...want we leven namelijk in 1 wereld! Ook al ervaren we die soms heel anders. We hebben elkaar nodig...maar dat vinden we nog steeds moeilijk om daar een invulling aan te geven.. Ja, dan gaan we schermen met termen en elkaar 'beschuldigen'... Je moet je ego los laten! Ga gerust je gang als je er werkelijk last van hebt. Maar over welk ego heb je het eigenlijk????
Anders leven.
Hoe moeilijk is dat ? Maar vooral ook hoe confronterend! Als je daar echt voor gaat, echt...van binnenuit, zonder dat het moet maar als bewuste en vrije keus, dan kom je heel wat tegen. De 'waanzin' waaraan je voorheen onbewust aan meedeed lijkt je bijna aan te vallen, te beschuldigen zelfs! Juist daarom vereist anders leven ook de nodige voorbereiding, vooral geestelijk. Mensen kunnen je ineens als 'dwars' gaan ervaren of als ontrouw aan de gevestigde orde. Anders leven kan je ook beter niet als provocatie aanpakken, want dat hoort het juist helemaal niet te zijn! Anders leven is geen kwestie van ergens tegen gaan strijden, het is eerder een 'ergens voor staan'. De Stilte toe kunnen laten, toe durven te laten, dat wordt dan heel erg belangrijk. Een woordenstrijd loopt vaak dood, het eindigt meestal in een; 'ja, maar!'. Maar hoe werk je er dan aan, naar buiten toe? Door het te Leven en niet door het te verkondigen.
Laten we het weer eens over 'regels' hebben.
Zijn we werkelijk aan regels gebonden? Kijk maar eens goed wie ze hebben ingesteld! Daar aandacht aan besteden is en blijft noodzakelijk. Zeker nu we, hoe dan ook, de nieuwe tijd ingaan... Staan we er ooit bij stil welke deze regels nou werkelijk zijn en vooral door wie en wat zijn ze ooit bepaald? En in alles speelt ons angstgevoel, angst van hen die ze ooit bedacht hebben...en angst bij degene die ze kost wat kost krampachtig toepassen. Angst voor controle verlies, maar ook verlies van Macht! En degene die de regels klakkeloos volgen, vanuit een 'het is nou eenmaal zo', de angst voor 'straf', en om buitengesloten te worden! Hoe vaak hoor ik tijdens een gesprek over dit onderwerp; Maar die regels zijn er nou eenmaal en daar moeten we ons aan houden, want anders...Anders wat? Anders verlies je je baan? Anders verlies je je inkomen? Of zelfs je huis, je spaargeld of wat dan ook. Want anders verlies je alles wat belangrijk voor je is. Beter gezegd, all
Prioriteit? Schilderen.
Ja, leuk om te delen al je experimenteert, Gisteren had ik het er nog met mijn oudste zoon over. Is net als ik 'kunstenmaker'! Hij vroeg mij wat ik wist van oude technieken enzo. Hij is daar erg mee bezig. Tja, wat ik weet is wat ik deed!Zelfs ben ik een andere weg gegaan. Ik schilder nog louter intuïtief. Dat past nou eenmaal bij me, vanuit het hart werken! Maar ik begrijp hem en steun hem... Helaas laden ook hier de nieuwe foto's niet in. Morgen lukt het vast. Zeker en vast! 😃
Zo heel af en toe plaats ik nog hier een bericht,.
Met Spijkerbed en Werkwijze ben ik gestopt. Een blog waar bijna niemand komt lijkt me meer dan voldoende.
Jammer, maar het leek zo goed te beginnen.
Ben helaas steeds vermoeid, erg moe dus. Ook omdat er best teveel tegelijk gebeurt En het bloggen geeft mij geen extra inspiratie meer. Misschien behoren wij wel tot de moe gestreden Baby-boomers Zal vast anders geschreven moeten worden! Tja, ik behoor daar toe.. Boom! Moe ben ik wel, maar de strijdlust is er nog! Tijd voor verandering dus. Moe of niet.
Reacties
Een reactie posten