Proefblog anno NU.

  Zeker als we iets ouder worden en er van alles wegvalt; b.v. je rol in de maatschappij en hoe belangrijk je bent(?) Of zelfs werken aan een toekomst enzo 👤 Een gevoel van doelloosheid kan de kop op steken... of angst voor de dood ? Na al de veranderingen binnen mijn 'denken en beleven', kwam het volgende in mij op; Mijn doel ben ikzelf! En aan dat zelf werk ik nu op een heel andere manier...  En dit zag ik toen ik opstond en wel rond 8 uur... 🙋🙏 Inderdaad Het gaat om Bewustwor ding ( en wat het Bewustzijn uiteindelijk inhoudt) Maar daarover een andere keer 😎

  Uiteindelijk bloggen we vooral voor onszelf... Natuurlijk hopen we wel dat ook anderen er plezier aan beleven. En dan, op een bepaalde leeftijd kan je alleen komen te staan... Maar echt alleen zijn we nooit! We zijn altijd met z'n twee... Zwart wit gezien is er de denker en de doener. Het beste kunnen we die samen laten werken.... Juist daardoor zijn we nooit alleen. Over Bewustzijn; Want ons bewustzijn kan onze vriend of vijand zijn... De doener en de denker; Soms wordt de mens vooral een denker, maar soms ook en té actieve doener... Natuurlijk gaat het vooral om de samenwerking. Het blijkt niet vanzelfsprekend samen te gaan, een evenwicht/balans is altijd het beste... Een goede manier is; Oefenen, dagelijks oefenen! Uiteindelijk zal het een gewoonte worden. Een zeer goede. 🙎  

  Al het andere komt... een andere keer!

  Soms kun je de dingen beter laten voor wat ze zijn.... Niet alles willen verbeteren of veranderen. Denk gerust af en toe; Het is wat het is en dat kan ook goed zijn. ( dit gaat niet over het werk hierboven) Op maandag kan je gerust de vorige week met rust laten. Dit blog heet niet voor niks NU

  Kijk gerust naar binnen. Naar wie je bent en wat je had en nog wilt zijn! Ja, je voorbeeld ben jezelf. Uiteindelijk ben jij het beste wat er voor JOU is.

  Is dat dan niet 'Je kop in het zand steken'? Maar wat gebeurt er dan als je negativiteit voedt? Laat dit maar eens bezinken... Nogmaals dit blog is zeer persoonlijk. Het zijn louter mijn bedenkingen en overwegingen. De mens heeft 2 kanten?

  Een meer persoonlijk blog... Soms met een reactie mogelijkheid en soms.... ZONDER 😎

 

 De 'Ik-Robot'. De reactie-stand is tijdelijk Alleen ouder worden? Het kan je zomaar overkomen en dat is bij iedereen verschillend. Voor mij geldt het alleen-zijn op een meer bewuste manier. Maar alleen zijn, kan op latere leeftijd ontaarden in eenzaam zijn. En ja, ik tob er al jaren mee! Steeds tracht ik een nieuwe manier te vinden om te overleven...🙏 Deze keer kwam ik op het 'Robot-idee'. Natuurlijk werkte dat niet altijd, ik moet er iets voor doen, namelijk 'doorzetten'. Want als ik zwaarmoedig opsta, blijf ik eerst even op mijn bedrand zitten, letterlijk eerst mijn lichaam ervaren! Het denken zet ik dan even op de robot-stand. Zoiets heb ik moeten oefenen, maar het lukt steeds beter. De noodzakelijke dingen werk ik  ( soms moeizaam) dan als een robot af. Een nieuwe reis? En ja, de robot is ingesteld...

  Als puber kwam ik vaak bij mijn tante... Was al 16 en had een mobylette! En als ik dan weer ineens wegging, zei ze vaak; Wat ga je toch onverwachts weg! Och, daar ben ik een beetje op teruggekomen en vaak tracht ik het bijtijds aan te geven... Maar hoe doe je dat dan bij 'doodgaan'? Ben aan het oefenen... gaat niet zo goed Maar wat blijft er eigenlijk achter?

  Een zware depressie doet mij zwijgen. Toch blijft het beter als een mens zich blijft durven uitten.... Althans ikzelf. Niet over de ander oordelen en ook niet over jezelf. Wel zoeken naar manieren om contact te houden. Waarom eigenlijk? En hoe! Naar dat hoe blijf ik op zoek. Op zoek zijn naar de aard en de betekenis van een depressie.... Niet door het weg te slikken met medicijnen of door het te verdoven met alcohol of overmatig te eten . Maar ook niet door je te versuffen door een overmaat aan snoeperij... Ja, het is moeilijk om een depressie helder te onderzoeken. Een ander soort 'zelfonderzoek' dus.

  Weet niet meer tegen wie ik dit ooit gezegd heb; Ik ga slapen weet niet hoe en waar...