Laat me toch eens met rust!

 



En dan ineens ben je er niet meer... en zelf kan je er nog weinig over zeggen..



Och ja, er wordt op me gelet, er wordt voor me gezorgd...En soms voelt dat erg benauwend.

Heel benauwend!

Dan denk ik;

Laat me, laat me m'n eigen gang maar gaan.

Laat me...

Want ik heb het altijd zo gedaan...


Gewoon doodgaan zal best ellendig zijn.

Maar zo is het leven, het hoort erbij.



Reacties

  1. Waarschijnlijk is dit niet wat je wilt horen. Ik zeg het toch. Ik hoop dat "ze" nog lang voor je zorgen, op je letten.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als aarstengel ben ik vooral ...aards!

De chaos van mijn leven.... is de genezing!

De waarheid achter systemen en regels?

Een veilige hoek voor mijn Dagboek?

Verdwijnen ga ik niet... misschien verscheurt door verdriet?