Proefblog anno NU.

  Maar nog niet vandaag

 

  Zo werd ik vanmorgen wakker en het was geen droom! Meer een soort herinnering aan mijn goede tijd. Regelmaat en routine, ik leek er altijd al een hekel aan te hebben! Terugkijkend zou ik er, op deze leeftijd, iets mee kunnen... Want door omstandigheden ben ik ... stuurloos... geworden! En dat zou ik graag een beetje veranderen.. Mijn gedachte van vanmorgen vroeg ging over het volgende; Zaterdag sta ik om 7:30 op en begin de dag met van alles wat er op mijn pad komt. De regelmaat 'dwingt' mij tot mezelf eerst even te wassen. Kleding uitzoeken die ik graag draag en waarin ik me wat 'zelfverzekerder' voel. M'n ontbijt bestaat uit slechts een banaan en een paar amandelen.. Over de realiteit ga ik niet schrijven, hopenlijk gaat die routine worden! 😉 Maar daar schrijf ik later weer eens over; Routine en regelmaat.

  Fotografie... Waarschijnlijke was ik met een vinger over het mobiele lensje gegaan, dus even weer gewoon een foto maken met mijn toestel! Deze was nog mobiel (soft) Het ziet ernaar uit dat ze deze week klaar zijn! In ieder geval zijn de foto's relevant!

  en dat geeft rust...

  De laatste tijd is het vallen en opstaan. Maar zo zwart/wit is het niet, noem het liever een kwestie van aanpassen aan veranderingen. Één ervan is het ouder worden... Ondanks dat het herkenbaar is kan het verwarrend zijn... Van binnen blijf ik 30 (persoonlijk) en van buiten valt het eigenlijk nog steeds wel mee... Maar, meer en meer merk ik dat et hard werken is! Trouwens een zegen dat het nog kan. Toch is het veel, erg veel en daardoor soms vermoeiend... Dus ben ik meer op mijn eten gaan letten en onderzoeken hoe voeding kan werken. Zeg maar gerust; Ik zit in een overgang 🙆🙏

  Nee, dat klopt... En zover is het niet eens! Toen ik nog op het Tulpenpad woonde wandelde ik daar bijna dagelijks. Helaas tegenwoordig doe ik dat soort dingen nooit meer. Ouderdom misschien? Wel ouder, maar vooral nogal dom.

  Wellicht wordt ons doel  uiteindelijk... Leven...! Gewoon, het leven zelf. Er is immers genoeg te zien en genoeg te doen. Genoeg om eindeloos te Leven. Er voor altijd te zijn. Gewoon, Zijn die je bent. Misschien is dat meer dan genoeg. Zelf ben ik inmiddels blij als dat lukt., opdat we het kunnen beleven. Zijn die ik ben.... Stel je toch eens voor dat dát de bedoeling was en is... Er zijn, opdat we het allemaal kunnen beleven. En ja, vandaag zit ik weer gewoon aan mijn bureau. 💚

Vooral op onduidelijke foto's sta ik steeds beter! 😁  Drie uur in de nacht... Soms ga ik er dan toch maar even uit. Lag al meer dan een uur van de ene kant op de andere... Tegenwoordig schuif ik mijn leesbril onder mijn gewone bril. Voor als ik hele kleine letters moet lezen. Verder heb ik eindelijk een pakje 'backing soda' gekocht... Kostte trouwens nog geen 2 euro! Stond bij veel dingen vermeld waar je het bij nodig had. Heb het eindelijk gevonden, maar ben totaal vergeten waar je het voor nodig hebt! 😉

  Geconfronteerd met ziekte en dood. De gewoonste zaak van de wereld die nooit zullen wennen. Eigenlijk is dat vreemd; Het went niet! Aangezien ik niet 'gericht' religieus ben, moet ik dit steeds weer zelf invullen 🙍🙏... Deze keer richt ik mij op 'min of meer' zelfbedachte rituelen. Maxine lichtjes in de buurt van mijn Boeddha's Inmiddels is mijn buurman overleden... Hoe snel kan het gaan!? Gisteren rond 11:45 kreeg ik het bericht. Diep triest. 💚

 Gelukkig heeft bijna niemand dat, bijna.... Maar vandaag ging er veel mis. Misschien komt dat wel omdat ik me steeds beter voel? Ik weet het, zag er vandaag niet zo goed uit!

Een lekker muziekje geleend van Sea dank je!

  Tot 3 tellen kan helpen.

  Of ik ooit nog zal bloggen? In mij is nog steeds alles leeg. En met kleine dingen vul ik mijn dag... Mijn echte gevoel staat nog steeds op een laag pitje.

 

  Een persoonlijk blog. en dat was ooit ook de bedoeling. Door alle tragische gebeurtenissen zal ik pogen het te gebruiken als een openbaar dagboek. Op z'n minst kan ik zeggen dat ik in een intense leegte terecht ben gekomen. Dus.... ik worstel om? Om te overleven, in de hoop om weer werkelijk te gaan leven! Reeds voordat mijn jongste broer recentelijk overleed, was ik in die leegte terecht gekomen. Zelfs mijn 'levensovertuigen' gleed mij als zand tussen de fingers door. Soms zelfs alsof ik water trachtte vast te houden! En toen het onverwachtte bericht dat mijn enige en jongste broer (64) plots was overleden. Het verlamde mij totaal. Want er zit onnoemlijk veel verdriet onder En al schrijvende tracht ik eruit te komen. Helaas moet nu alles geregeld worden. Ik blijk er niet toe in staat. Maar wat moet dat moet en gelukkig heb ik hulp van hier en mogelijk van Veritas. Toen ik 60 was... wist ik gelukkig nog van niks. Dat is nou eenmaal het Leven.

  Het zijn maar woorden, Niets en  Iets. Gek genoeg bracht het mij veel. Noem het inzicht of wat dan ook. In ieder geval gaf het mij (uiteindelijk) rust. In feite was het zo dat ik mijn Niets begon te accepteren. Onrust en schuldgevoel verdwenen. De restanten neem ik voor lief, dus met Liefde voor het Leven en.... voor mezelf. Het Niets belandde in Vrede. Maar daarover binnenkort! 🙏