Momenten van;

Omdat ik er morgen even niet kan zijn.

De knoop in je maag, alsof er een rubberen mes in je bedroefde ziel snijdt.

Belandt tussen de oude mensen en zelf al aardig op weg.
Dan vraag je je af, wat maakt hen zo oud?
Hun houding, de kleding, de manier van lopen, van kijken?
Want wat hoort er nou werkelijk bij oud zijn?
Natuurlijk is het prachtig dat je al bijna 70 bent, want toen je 34 was
had je alle reden om ervan uit te gaan, dat je nog maar kort te leven had.
De dag van die ene angst ruilde je in voor de dag van de andere angst.

Totdat het je niet meer uitmaakte en je gewoon per dag leefde.
En zo stapte je van de ene dag van angst in de dag van vrolijkheid en optimisme.
Die werden dan weer ingeruild voor andere dagen, keer op keer andere gevoelens,
andere verwachtingen.
Wat heb je daarvan geleerd?
Je bent die je bent...elke dag anders en toch elke dag dezelfde.
Dat is precies wat je voelt, elke dag anders en toch dezelfde.

Ben je gelukkig of ben je ongelukkig?
Allebei, ik ben allebei.
Gewoon mezelf.