et nieuwe Goudse stadhuis.
Pas na Maandag ga ik weer bloggen...
Populaire posts van deze blog
De waarheid achter systemen en regels?
Proefblog werkt aan de Nieuwe tijd... Als proef, want het is aan onszelf om er iets mee te doen! Systemen en regels zijn van nature bedoeld om het leven prettiger en voor iedereen herkenbaar te maken. Systemen...opdat je weet wat je het beste kunt doen en wat dus het beste voor je kan zijn. Regels zijn er opdat dingen zo eerlijk mogelijk verdeeld kunnen worden en ook om te voorkomen dat we elkaar letterlijk en figuurlijk in de weg zullen lopen. Maar is dit werkelijk hoe er nu, in deze Tijd met regels en systemen wordt omgegaan? Zeg maar gerust; Zelden of nooit! Want regels en systemen worden meestal gebruikt om Macht naar zich toe te trekken. Macht en kapitaal Om welk systeem of welke regel dan ook, onderzoek ze maar eens dan ontdek je vanzelf wat Waarheid is. Bewustwording, dat is waar elke totale Verandering mee kan beginnen!
Ergens weloverwogen ingaan....
Weten waar je voor staat.... Weten waar je voor gaat... Het was er altijd al, en nu wil je het vormgeven... Ik zou het kunnen aangaan op de manier waarop ik schilder. Namelijk door gewoon te beginnen. Je idee a.h.w. naakt op het witte vlak presenteren... Open staan om de Liefde te verenigen en wel zo simpel mogelijk. Zonder termen van onderscheid. Met een eenvoudig doel; Samen tot de mens van Liefde te komen.
Letterlijk afsluiten en opnieuw beginnen?
Een persoonlijk blog. en dat was ooit ook de bedoeling. Door alle tragische gebeurtenissen zal ik pogen het te gebruiken als een openbaar dagboek. Op z'n minst kan ik zeggen dat ik in een intense leegte terecht ben gekomen. Dus.... ik worstel om? Om te overleven, in de hoop om weer werkelijk te gaan leven! Reeds voordat mijn jongste broer recentelijk overleed, was ik in die leegte terecht gekomen. Zelfs mijn 'levensovertuigen' gleed mij als zand tussen de fingers door. Soms zelfs alsof ik water trachtte vast te houden! En toen het onverwachtte bericht dat mijn enige en jongste broer (64) plots was overleden. Het verlamde mij totaal. Want er zit onnoemlijk veel verdriet onder En al schrijvende tracht ik eruit te komen. Helaas moet nu alles geregeld worden. Ik blijk er niet toe in staat. Maar wat moet dat moet en gelukkig heb ik hulp van hier en mogelijk van Veritas. Toen ik 60 was... wist ik gelukkig nog van niks. Dat is nou eenmaal het Leven.
Verdwijnen ga ik niet... misschien verscheurt door verdriet?
Intens verdriet kan sluimeren... Zo heel af en toe komt het los. Dan brandt het in mijn ziel. Waarom toon ik het dan niet? Ach, dat is het bijzondere van intens verdriet. Want hoe vaak zit er onder mijn oprechte lach een zeer pijnlijk verdriet? Een pijn die niet gevoeld kan worden... Die pijn was van jou en van mij misschien wel van generaties lang! Maar wie o wie deed mij ooit bewust pijn? Mijn vader, mijn moeder? Nee, want zij kenden hun eigen pijn niet. En daarom vergeef ik ze en daarom hou ik van ze, Daarom ben ik dankbaar dat juist zij mijn ouders waren. Mij gemaakt tot iets bijzonders!
De mogelijkheden van kikkererwten.
Lekker vond ik ze altijd al... maar ik wist niet zo goed wat ik ermee kon doen! En zo kwam ik via al die vleesvervangers, die tegenwoordig erg gewild zijn, op het volgende idee; Kook ze zacht en met een groente bouillon blokje gedurende een uur . Best op een milde warmte bron. Daarna goed afgieten om ze dan daarna zeer fijn te prakken. Met flink wat oliefolie mengen en een geklutst ei. Kruiden naar smaak toevoegen. Zo heb ik er een teentje knoflook doorgedaan , wat kurkuma poeder en...een schepje cacao! Het gaf de substantie gelijk een aantrekkelijk kleur en een spannende pittige smaak. Daarna heb ik het een tijdje in de koelkast laten opstijven, voordat ik het rul bakte in een groenteschotel of tot schijven boetseerde die ik als 'burgers' bakte, nadat ze ietwat door de paneer waren gehaald! Ze waren zeer geslaagd en kregen van mij een 8.5..... Waarmee ze als vegetariërs zeer tevreden waren! 😆
Jezelf eindeloos herhalen is bijna als...
Jezelf constant imiteren. Wat was dat was en zo moet het zijn. Want groeien is veranderen... Zen. 🙏
O jee !
Dacht eerst dat het een droom was... de Wolf in huis.
Rond 1 uur ging ik naar bed... er was geen wolf meer! Vannacht werd ik wakker door het likken aan mijn hand... Zag zijn groene ogen alsof er licht in brandde... Hij sprong op bed en ging aan mijn voeten slapen.... De wolf. Nee, het was geen hond, echt een wolf. Een zwarte wolf. Maar hoe komt een wolf in je huis? Woon op 3 hoog en je moet met de lift... Heb mijn huisdeur nooit open staan! Het bleek een lieve wolf, hoe zwart hij ook was... En ineens was hij weg, misschien een plek gevonden om te gaan slapen? Heb nog overal gezocht, kon hem niet vinden... De zwarte Wolf....
Een veilige hoek voor mijn Dagboek?
Een dagboek openbaar op het internet zetten? In ieder geval sterkt het mij in 'anders denken'. Constant alles vanuit het 'ik' beschrijven is misschien eerlijker dan het te vervangen door wij of je... Toch merk ik vaak dat er wel degelijk een wij of je aanwezig is. Hoe meer ik mij bloot geef, hoe meer de ander zich laat zien. En zo kom je steeds dichter bij een werkelijk 'wij' of 'je'. 'Je' weet vast wel wat ik bedoel.😏 Alleen al de poging tot het schrijven van een 'eerlijk' dagboek is voor mij een flinke confrontatie met mijzelf. Ook binnen het systeem waar ik nu woon word ik soms keihard geconfronteerd via een andere bewoner. Heel anders dan in het totaal vrije wonen...( Maar zijn we ooit ergens totaal vrij?) De intentie van dit Dagboek was/is te schrijven waar ikzelf het meest van leer... Al schrijvende kom ik er achter dat ik dat altijd al deed... Ik zou me natuurlijk kunnen afvragen waarom het nu zo anders voelt. Ten eerste; Je mag
Reacties
Een reactie posten