Natuurlijk had ik dit keer eens goed geslapn... Niet te veel gedronken, enzo..😉 Dus ik dacht: Ach, even weer een selfie...toch? Natuurlijk schrok ik ervan... Dit bleek ik écht ZELF te zijn...😮
Deze zachte man is eigenlijk keihard. Zelden huil ik maar toch voel ik mij vaak ellendig. Maar ik hou van het leven en van alles wat er in voorkomt. Dank je Leven.
Want bijna alles kan tegenwoordig. Soms wordt het 'ons' allemaal te veel. Meestal moet je de mobiele-foon gebruiken, een soort luxe afstands bediening. Mijn hemel, wat is alles toch snel veranderd! Bijna niet meer bij te houden... En dan denk ik: gaat dit nog wel goed? Blijft er nog wel iets van ons wezenlijke Zijn over...of zullen we dan pas nu onszelf kunnen openbaren?
Een zware depressie doet mij zwijgen. Toch blijft het beter als een mens zich blijft durven uitten.... Althans ikzelf. Niet over de ander oordelen en ook niet over jezelf. Wel zoeken naar manieren om contact te houden. Waarom eigenlijk? En hoe! Naar dat hoe blijf ik op zoek. Op zoek zijn naar de aard en de betekenis van een depressie.... Niet door het weg te slikken met medicijnen of door het te verdoven met alcohol of overmatig te eten . Maar ook niet door je te versuffen door een overmaat aan snoeperij... Ja, het is moeilijk om een depressie helder te onderzoeken. Een ander soort 'zelfonderzoek' dus.
Reacties
Een reactie posten