Dagboek 3.

 Vandaag zou de quarantaine hier z'n laatste dag beleven...

Zelf hou ik het voorlopig nog rustig en heb geen boodschappen nodig.

Deze geïsoleerdheid heb ik langer nodig om helemaal tot mezelf te komen.

Gisteravond belde ineens een 'gemaskerde' verpleegster bij mij aan

visite krijg ik zelden of nooit...dus.

Ze vertelde mij dat mijn vader mij de hele dag niet had kunnen

bereiken, of alles goed met me was.

Mijn vader? Die is al meer dan 15 jaar dood!

Ze vertelde het verkeert, het was mijn zoon die zijn vader niet bereiken kon.

Ik begreep er niks van en ze had hem nog steeds aan de telefoon!

Ze bleek van thuiszorg te zijn...Ze was verwittigd door het Savelberg zorgcentrum

hiernaast..

Later dagboek ik weer een verder bericht.

Het is nu zondag 4-10-2020 en ik dagboek verder om 7 uur in de ochtend. M'n bed nog niet uit en ik begon mijn wasgoed af te halen. Daarvoor zat ik even op de rand van mijn bed om wakker te worden en keek even in het spiegeltje naast mijn bed.

Al een paar dagen 'brandt' het rond mijn neus, vuurrood en droog en...het jeukt ook nog! Als je bezig bent met je 'wezen' een nieuwe plek te geven, gebeuren dat soort dingen.

Signalen van de ziel...daar had ik een boek van en dat sprak mij aan. Heb er destijds over geschreven op een van mijn andere blog......Straks zoek ik dat misschien weer even op, maar voor nu laat ik dat even los.

Mijn zondags muziekje staat aan via het vorige bericht.

'De stem van mijn hart volgen', is dat een voornemen?

Ach, ook dat is een kwestie van loslaten en laten gebeuren.

😷💚

Ziekzijn (klik)