Dagboek...van gisteren.

 Donderdag moest ik weer even boodschappen doen. Verder dan mijn vaste supermarkt kom ik al tijden niet meer. Half op weg kwam ik erachter dat ik mijn lijstje vergeten was en ben even teug gegaan... Dan ben ik erg ingesteld op 'mondkapjes, muilkorfjes en mondmaskers, Voor alle zekerheid heb ik er een bij me. Met mijn astma is het eigenlijk niet te doen om hem te gebruiken. En dat doe ik dan ook niet!  Dit keer liepen er veel gemaskerd. Ik ga het steeds triester vinden als ik het zie. Wat zijn we toch vreselijk slaafs aan het worden, alsof we er de wereld mee redden...Een mond niet meer kunnen zien verandert de sfeer dramatisch. We worden tot een grijze massa. Vanmorgen dacht ik; zal ik dat eens gaan schilderen? Die sfeer in beeld brengen...vreselijk. Onze werkelijke verantwoordelijkheid en betrokkenheid verstoppen we achter een nikszeggende maskertje. Een beetje afstand houden vind ik een stuk menselijker.

Corona wordt steeds meer afgeschilderd als een acuut dodelijke ziekte, het opbouwen van immuniteit wordt ons in feite ontnomen door het aankweken van angst....

Soms denk ik wel eens, wat gaat ons dit opleveren?

Een gezonde zelfstandigheid met verantwoordelijkheids gevoel of afhankelijk zijn van de macht van een ander?

Vandaag  ga ik maar eens trachten een wandeling te maken.

14:20 

Zojuist een wandeling gemaakt en tot mijn verbazing ging dat prima. Mijn evenwicht was goed en dat zonder hulpmiddelen als wandelstok of rollator.

Het tijdelijk stoppen met supplementen was een goede beslissing...Maandag pik ik dat gewoon weer op, gehalveerd.

Verder eet ik anders, meer fruit enzo...Het gaat de goede kant op.