Proefblog anno NU.

 

 Al een tijdje zoek ik naar 'verandering'... Niet bepaald via de blogwereld! Maar dat gebeurde dus min of meer vanzelf alhoewel de corona-crisis daar deel aan heeft. Want alles blijkt te veranderen en veel komt erdoor aan het licht. Onze angsten, gemaskerd of niet, ze komen boven drijven. En graag schuiven we ze op de bord van een ander! Maar op Werkwijze gaat het er daar op een heel andere manier over! De noodzaak jezelf te leren kennen en daarin eerlijk te zijn. Vooral naar jezelf. De ander de les gaan lezen is alweer zo'n vluchtpoging waarvan we er al velen gekend hebben...denk er maar eens over na. Staan we dan eindelijk met de rug tegen de muur of durven we eens echt naar binnen te kijken? Dit keer vooral maar eens bij onszelf. Op Werkwijze ga ik door met het onderzoeken van het Niets en hoe ik mezelf daarin tegenkom.

 Ook heel bijzonder is dat Spijkerbed spontaan lijkt te verdwijnen. Alleen op Werkwijze beschrijf ik nog een proces dat gaande is... Op dit blog kwam ik dit keer een verontrustende reactie tegen... Had er in eerste instantie op gereageerd maar dacht later, het is beter om aan dit soort reacties geen aandacht meer te schenken. Ervan geleerd heb ik wel, maar het is triest hoe mensen kunnen reageren. Dankzij mensen als Kagib houd ik het vertrouwen in genezende processen, want die zijn er zéker! De ziekmakende plaats ik niet meer.

  Een veilig dagboek? Zo zal ik het hier gaan noemen...een veilig schrijven zonder confrontaties. Gewoon over mijn gewone dingen schijven, zonder echt persoonlijk te worden. Dankzij het telefooncontact met mijn zoon weet ik dat corona een gevaarlijk gespreksonderwerp is. Drink je een bakkie mee? 😏 ( Nee, ik praat niet over...!) Een ogenschijnlijke andere mening hebben valt zelden goed. Stel je voor dat je zo dom bent om daar ruzie door te krijgen! Nee. dank je...Ik schenk gewoon geen aandacht aan deze uit de hand lopende waanzin! Ik schuifel als enige 'naakte' door de mondkapjes massa in de Plusmarkt. Nou ja, er lopen nog enkele anderen naakt rond, maar die zijn te tellen op één hand zonder rubber handschoentje. Oeps, zeg ik nu toch teveel over hoe ik hierover denk? Verder gaat het goed met me, ik werk harder dan ooit aan mezelf. De ander laat ik voor wat hij is. Anders met je eten omgaan lijkt wonderen te verrichten. Om te gaan 'schilderen' heb ik nog geen inspiratie.

  Alleen op Werkwijze plaats ik nog 'echte' berichten. Spijkerbed is tot grap geworden en Bedgeheimen is besloten. Fotoblog laat ik staan, maar zal ik niet meer gebruiken.